Αλουσιάνος

(11ος αι. μ.Χ.). Δευτερότοκος γιος του Ααρών και ανιψιός του Σαμουήλ, ηγεμόνων των Βουλγάρων. Αιχμαλωτίστηκε μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών των δύο ηγεμόνων από τον Βασίλειο B’ τον Βουλγαροκτόνο. Αργότερα διορίστηκε στρατηγός στη Θεοδοσιούπολη της Αρμενίας. Το 1040 δραπέτευσε και ενώθηκε με τους Βούλγαρους που είχαν επαναστατήσει με αρχηγό τον Πέτρο Δελεάνο. Ο τελευταίος του ανέθεσε την πολιορκία της Θεσσαλονίκης, εκεί όμως o Α. ηττήθηκε από τον Κωνσταντίνο, ανιψιό του αυτοκράτορα Μιχαήλ Δ’. Μετά την ήττα του, συνωμότησε εναντίον του Δελεάνου, τον αιχμαλώτισε και τελικά τον τύφλωσε. Κατέφυγε τότε στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, ο οποίος του ανέθεσε την αρχηγία εναντίον της βουλγαρικής επανάστασης, την οποία ο Α. κατέστειλε συλλαμβάνοντας και τους αρχηγούς της, Δελεάνο και Μανουήλ Ιβάτζη.